Η ζωή μας αποτελεί
κυνήγι της ευτυχίας. Αυτή την φράση έχουμε καταντήσει να την λέμε καθημερινά
σαν καραμέλα. Άλλα πότε πραγματικά καθίσαμε να σκεφτούμε τι σημαίνει. Μήπως την
μπερδεύουμε με την κατοχή αγαθών και ανθρώπων. Δηλαδή όσο πιο πολλά έχει
κάποιος τόσο ποιο ευτυχισμένος νομίζουμε ότι είναι. Είτε όταν κάποιος κατέχει κάποιον
άνθρωπο τότε είναι ευτυχισμένος. Όχι και στα δύο … Η ευτυχία εξαρτάτε από τον κάθε
άνθρωπο από αυτά που τον γεμίζουν και από αυτά που τον κάνουν να χαμογελά. Άλλος
το βρίσκει στο βλέμμα μιας γυναίκας άλλος στην συντρόφια πολλών. Άλλος στην αγκαλιά
των παιδιών του άλλος στην ελευθερία της μοναξιάς. Κοιτώντας λοιπόν πίσω στην ζωή
μου ευτυχισμένος δεν ήμουν ούτε όταν κέρδιζα λεφτά ούτε όταν μου δινανε τιμές
παρά μόνο όταν ένα παΐδι με κοίταξε στα μάτια και μου χαμογέλασε πάνω σε ένα βουνό.
Όταν η μανά μού την χειρότερη ημέρα της ζωής μου με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια
και μου είπε όλα θα πάνε καλά και όταν επιτέλους βρήκα το τι θέλω να κάνω στην ζωή
μου.
Μόνο εύχομαι όταν θα έρθει η ώρα να φύγω μόνος
από αυτό τον κόσμο κοιτώντας πίσω να έχω τόσο δυνατές στιγμές ευτυχίας (όχι πολλές
άλλα δυνατές) έτσι ώστε η ζωή να έχει νικήσει τον θάνατος… να άξιζε
